Bhutan, ik hoop dat ik kan beschrijven wat een indruk dit land heeft achtergelaten. De tradities, de mensen, de overweldigende natuur en de prachtige tempels - dit land is een waar sprookje en wat ben ik blij dat ik deze reis heb mogen maken. 

Een reis die je ook niet zomaar maakt, pas sinds 1974 laat het land toeristen binnen, en zelfs vandaag de dag moet je $250 per dag betalen en altijd een gids bij je hebben. Om in Bhutan te komen zijn wij via Delhi met DrukAir naar Paro gevlogen, een luchthaven waar maar een aantal getrainde piloten op mogen vliegen vanwege de moeilijke landing tussen de hoge bergen. Kijk onderweg wel goed naar buiten, als je geluk hebt kan je de Mount Everest zien liggen.

• Thimpu is de eerste plaats waar we verblijven en kennis maakte met het geweldige Amankora. Een warm welkom stond ons te wachten van de vriendelijkste mensen.

• Bhutan is een Boeddhistisch land waar niet het bruto nationaal product wordt gemeten maar het bruto nationaal geluk en waar iedereen dagelijks handelingen uitvoert om een zo hoog mogelijk karma te behalen. Wat de sfeer in het land goed beschrijft. 

• Vanuit Thimpu rijden we, door de bergen en sneeuw, richting de onbeschrijfelijk mooie Gangtey vallei (op 3km hoogte). Waar we de volgende ochtend worden gewekt door de nationale vogel van Bhutan; de raaf. We ontbijten buiten in de zon met uitzicht op de vallei, de wolken hangen nog laag en in de verte zien we de omlijning van het Gangtey Gonpa klooster.   

• De vallei in Gangtey heeft het meeste indruk gemaakt, de rust, de sneeuw in de ochtend en de zomerse blauwe lucht in de middag en de kraanvogels die hier ieder jaar terugkeren. Meestal komen de vogels eind oktober naar de vallei en vliegen ze eind februari terug naar Tibet. Voordat de vogels terugkeren naar Tibet, vliegen ze altijd een paar rondjes om de Gante Goemba. De Gante Goemba is een indrukwekkend klooster waar nog steeds monniken wonen en studeren. 

• Wat je niet mag missen in Bhutan is een wedstrijdje boogschieten of darten, op veel verschillende plekken kom je deze nationale sport tegen waarbij ze wel tot honderden meters ver schieten. Drink je verlies weg met een beetje ara, een distillaat van rijst of graan.

• Vanuit Gangtey vertrekken we naar het lager gelegen Punakha, waar het ook gelijk een stuk warmer is en waar een prachtig zwembad op ons wacht. 

• Vlakbij Punakha ligt het Chimi Lhakhang klooster waar al eeuwen lang vrouwen naartoe trekken om problemen met hun vruchtbaarheid te verhelpen, en met succes naar verluidt. Is wel een ervaring op zich, vrouwen lopen met penissen van hout rondom het kleine plein in de hoop ooit zwanger te raken.

• Onze laatste bestemming is Paro waar we de klim naar Paro Taktsang, oftewel Tiger's Nest, gaan maken. Maar eerst gaan we op de lunch bij een boerenfamilie om de lokale keuken te proeven, je moet wel van pittig eten houden - het nationale gerecht van Bhutan ema, is een curry van chilipepers met jak-kaas. Jak-kaas wordt ook in de gedroogde vorm gegeten als een soort kauwgom, niet erg smakelijk kan ik je vertellen. 

• De volgende dag gaat de wekker al om 5 uur in de ochtend, we willen het liefst voor de grote menigte de berg op richting Tiger's Nest, een hike waar ik best tegenop zie. Wat ik even niet had ingebeeld is dat we in het pikkedonker de klim gaan maken. Zonder iets te zien, een roedel honden om ons heen en beren die als het goed is net zijn gaan slapen schreeuwt mijn hele lichaam dat het hier niet wil zijn. Maar zodra de zon doorkomt zien we eindelijk de schoonheid en het fantastische uitzicht. We komen zelfs te vroeg aan bij de tempel en moeten wachten tot een monnik ons verwelkomt. 

• Na het zien van Tiger's Nest kunnen we tevreden naar huis, maar dit land heeft een speciaal plekje in mijn hart en ik hoop hier ooit nog eens terug te keren. Het is alsof de tijd hier heeft stilgestaan en ik hoop dat dit zo blijft. Bhutan is een van de weinige landen die geen CO2 uitstoot, want er zijn veel bossen en bijna geen vervuilende industrie. Plastic zakken zijn in Bhutan niet toegestaan en ook het kopen van sigaretten zonder vergunning is strafbaar. Hier kunnen wij nog wat van leren en misschien worden wij hier ook gelukkiger van.